هوالجبار

دور نیست آن زمان که انسان ، طلبکارانه حق اراده و اختیار بر سرنوشت و دنیایش را

 از خدا ، دین و الهیات طلب می کرد

و مجدانه می کوشید خود را از حیطه ی جبر "GOD"ش بیرون کشد ؛

خدا و الهیات را به صندوقچه ی اندرونیها بسپارد ؛

و آزاد و مختار در دنیای بی خدایی و بی دینی نفسی تازه کند!

...

انسان آزادشد!

آزادانه اندیشید!

سرکشانه تصمیم گرفت!

دلخواهانه قانون وضع کرد !

شب و روز تحقیق و کنکاش نمود!

اندیشه ها را به میدان تجربه کشاند

و تجربیات را لباس اندیشه پوشاند !

و محصول این تلاش مختارانه چیزی نبود جز« ساینس » یا همان دانش ابزاری!

( که با اغماض همان علمش می گوییم. هرچند ساحت علم حقیقی مقدس تر و والاتر از اینهاست)

و این علم نیز چیزی نبود جز ابزاری برای تحقق هواها و هوسهای انسانی،

و قدرت و مدیریت هرچه بیشتر او بر جهان !

در کمتر از چند قرن ، علم با سرعت شگفت انگیزی تولید شد ،

رشد کرد ، و شاخ و برگ آن بر تمام ابعاد زندگی انسان سایه افکند!

از اقتصاد و سیاست ، تا هنر و اخلاق ؛

و از بهداشت و تغذیه ، تا آموزش و تربیت ؛

و از محیط طبیعی تا مقوله های انسانی ؛

همه چیز علمی شد!

امروز انسان در سایه علم دست سازش زندگی می کند!

علم ابزاری به او می گوید چه بخورد ، چه بپوشد ، چگونه بخوابد!

چگونه بیندیشد ، چگونه بسازد ، بر چه مبنایی تصمیم بگیرد!

تکلیف آموزش و پرورش و تربیت انسان (از قبل از تولد تا...) را علم مشخص کرده !

تولید ، تجارت و صنعت بدون علم راه بجایی نمی برد!

خلاصه حرف اول و آخر را علم می زند ( و نه انسان مختار!)

و انسان طالب اراده و اختیار دیروز ، به موجود حقیر و ضعیف امروز مبدل شده

که خود را در جبر قوانین بی چون و چرای علم گرفتار می بیند

و سرپیچی از آنها عاقبتی ندارد جز عقب ماندگی و طرد و انزوا !

و شگفت آنکه در اوج بلاهت و سفاهت ، همچنان خود را مختار و آزاد می داند !

 نوشته شده توسط الف-صادقی در دوشنبه 89/3/24 و ساعت 4:47 عصر | نظرات دیگران()